Afgelopen weekend heeft Trouw aandacht besteed aan de toenemende problemen bij echtscheiding met kinderen. De praktijk wijst uit dat als je eenmaal met elkaar een slechte start bij de echtscheiding maakt het lastig, zo niet bijna onmogelijk is, de negatieve spiraal weer om te buigen. Onderzoek heeft uitgewezen dat de negatieve effecten op het welbevinden en de ontwikkeling van de kinderen groot kunnen zijn.
GOED NIEUWS
Het Lorenzhuis heeft een aanpak ontwikkelt waar ouders, die elkaar al helemaal hebben uitgeput in de vechtscheiding, effectieve hulp vinden. Geweldig! Kinderen lijden onder strijdende ouders, zeker wanneer die strijd doorgaat na de scheiding. En ouders lijden onder de machteloos makende strijd. Gebleken is dat een groepsaanpak bij deze problematiek vaak goed werkt.
De kunst is het niet zover te laten komen.
Sankofa heeft, vanuit pedagogische deskundigheid, een mooi aanbod ontwikkeld.
Sankofa werkt laagdrempelig, preventief en op maat aan haar missie 'Samen opvoeden'.
Samen ouders blijven na echtscheiding in het belang van de kinderen en effectief blijven opvoeden verdient goede begeleiding.
Ondersteuning bij (samen) opvoeden werkt het best als ouders met elkaar in gesprek gaan, ervaringen delen, elkaar steunen en herkenning vinden.
Onder begeleiding van een deskundige die de gesprekken in goede banen leidt en helpende (pedagogische) kennis en informatie toevoegt.
De drempel is vaak hoog om ondersteuning te vragen. Dat is jammer. Het voelt voor veel ouders als falen. Dat is het juist niet!
Het getuigt van moed om de juiste ondersteuning te zoeken. Een scheiding is al lastig genoeg!
Tot slot wil ik hier een aansprekend artikel uit Trouw van 2 februari delen:
Ik kan me weer inleven in zijn verhaal, onderstaand een paar citaten:
- "We hadden nooit allebei een advocaat moeten nemen.
Vanaf dat moment was het helemaal mis. Een advocaat is niet gericht op het sluiten van compromissen, een advocaat wil winnen."
- "Alle mannen dachten dat hun vrouw een psychische stoornis had,
alle vrouwen waren emotioneel en zaten om het minste of geringste op de kast.
Vincent: "Ik zat me vreselijk te storen aan vent die heel betweterig en therapeutisch liep te doen. Totdat ik me realiseerde dat ik me ook zo gedroeg."
Liliane: "En ik herkende me in zijn ex-vrouw. Ze zat volledig vast in het verwrongen beeld dat ze had van haar ex, zó star.
Toen dacht ik: zo wil ik niet zijn!"
- "Aan het eind lieten de kinderen een film zien die ze hadden gemaakt.
Daarin hadden ze ons nagedaan, situaties nagespeeld, en vertelden ze wat ons geruzie met hen deed.
Nou, dan huil je je ogen uit je kop".
- "We kunnen weer verder met ons leven, er is geen dreiging meer.
Ik denk wel eens terug aan de spanning waarin wij hebben geleefd, en de invloed die dat heeft op je concentratie, op je werk,
op de manier waarop je met je kinderen omgaat, met andere mensen, je nieuwe relatie. Het beheerst je gedachten en je humeur.
Wat een verspilling."
