Stofzuigen onder de wieg van je slapende baby. De nieuwe opvoedmethodiek van beginnende ouders?
Het blijkt maar weer dat op verjaardagen de leukste gesprekken kunnen ontstaan. Op de verjaardag van mijn zwager, een paar weken geleden, was ik in gesprek met mijn oudste nichtje. Steeds meer vrienden en vriendinnen in haar omgeving krijgen kinderen. Ik merk dat ze steeds meer belangstelling krijgt voor wat ik zoal doe als Pedagoog.
Deze keer zei ze opeens heel serieus: “Mag ik jou een vraag stellen?” Dit klonk spannend en mijn antwoord wat dan ook…"Uiteraard!” “Is het goed voor een baby als je stofzuigt onder het bedje van een baby als het slaapt?” Ik: “Ehhhhh….wat maakt dat je deze vraag stelt?” Nichtje (beetje glimlachend): “Nou ehhhh…een vriendin van mij zegt dat ze regelmatig onder het bedje van haar baby stofzuigt als het slaapt. Ze zegt dat het goed is voor de baby. Klopt dat?”
We vervolgen het gesprek. Ik: “Maareeeeu waar zou dat goed voor moeten zijn dan?” Nichtje: “Ze zegt dat de baby dan vast kan wennen aan omgevingslawaai.” Ik: “Oké, en waarom zou een baby vast moeten wennen aan omgevingslawaai?” Nichtje: “Tja, ik denk omdat ze dan sneller en makkelijker de baby overal mee naar toe kunnen nemen en weer hun eigen dingen kunnen doen.” Ik: “Aha dus dat is het doel van stofzuigen onder het bed van je baby als het slaapt.” Arme baby”! Nichtje: “Dus jij bent het daar OOK niet mee eens? Wat vind jij daar nu van als pedagoog?”
En wat ga je daar als ‘deskundige’ dan op zeggen? Dat een baby inderdaad nog steeds het meest gebaat is bij de 3 R’s? Rust, Reinheid en Regelmaat. Of is dat te ouderwets? Dat dit belangrijk is omdat de hersenontwikkeling van een baby nog in volle gang is? Dat de hersenen in korte tijd ongelooflijk veel nieuwe verbindingen moeten maken? Dat te veel stress gewoon niet goed is voor een baby? Dat het krijgen van een baby inhoudt dat je leventje drastisch verandert?
Dat je daar als ouders dan een grote verantwoordelijkheid voor hebt? Dat veel dingen niet meer in het teken staan van wat jij leuk vindt, maar wat goed is voor je kind?
Nu achteraf weet ik niet meer precies of ik haar eigenlijk wel een goed antwoord heb gegeven. Ik was te verbaasd over de logica van deze redenering. Dus ik ga dit antwoord nu aan mijn nichtje geven…
"Lief nichtje,
Ik ben blij dat je me deze vraag hebt gesteld. Want ik begrijp, uit het feit dat je deze vraag stelt, dat je er zelf ook zo je twijfels over hebt. Het is een redenering die uitgaat van het belang van je vriendin. Tuurlijk kan een baby heus wel wat hebben. Je hoeft het niet altijd als een porseleinen kopje te behandelen. Over het algemeen zijn kinderen vaak veel flexibeler dan wij tegenwoordig vaak denken. Maar daar gaat het hier niet om. Deze vriendin redeneert vanuit haar eigen behoeftes en verzint daar opvoedmethodes bij die haar goed uitkomen. Dat is een klein beetje de omgekeerde wereld. Zeker als een baby nog klein is, heeft het echt rust en regelmaat nodig. Dus lief nichtje, verstandig dat jij misschien nog even wacht. Dan kan je nog gewoon je eigen leventje leven en je ding doen. Blijf gerust je vragen stellen zodat je goed voorbereid aan deze nieuwe fase in je leven begint. En je hebt misschien door mijn antwoord al ervaren dat jouw intuïtieve eigen antwoord, dat dit niet goed zal zijn voor een baby, helemaal zo gek niet is!
Liefs Joke"
