Scheiden doet lijden! Afscheid nemen doet pijn!
Het zijn clichés maar helaas, op scheidingssituaties waar kinderen bij betrokken zijn, zeer toepasselijk.
'Gaan scheiden' is net als ooit 'gaan trouwen'. 'Kinderen is een keuze die je als volwassenen (meestal) met je volle verstand maakt.
Wel de lusten niet de lasten? Nee nee zo zijn we niet getrouwd!
Waarom lukt het vaak niet om ook een scheiding op een goede/nette manier af te ronden?
Dan heb ik het over scheidingen waar kinderen bij betrokken zijn. Zonder kinderen maakt het mij niet zoveel uit. Dan zijn het twee volwassenen, verantwoordelijk voor hun eigen leven, die het blijkbaar niet kunnen laten om elkaar het leven zuur te maken of elkaar geen geluk (kunnen) gunnen. Moeten ze vooral doen, mijn zegen hebben ze. Dit klinkt misschien wat hard. maar volwassenen hebben een keuze. Als ze willen hoeven zij elkaar nooit meer te zien.
Kinderen maken deze keuze nooit! Kinderen blijven altijd onvoorwaardelijk loyaal aan beide ouders.
Dit besef zou bij ouders, die besluiten te gaan scheiden, altijd op de voorgrond moeten staan. Het zou leidend moeten zijn bij al hun handelen. Dat wil dan dus ook zeggen, bij scheiden, het als volwassenen nemen van je lijden en de pijn. Ook dat hoort bij het leven. Dat zullen ook kinderen tijdens het opgroeien tot volwassenen helaas ooit ontdekken.
Dus ouders:
Wees, ook hierin, het goede voorbeeld voor je kinderen. Opvoeden is voor een heel groot deel 'het goede voorleven'.
Daar hoort ook met frustratie omgaan, je verlies nemen en niet weglopen voor pijn bij. Binnen de korste keren halsoverkop verliefd worden, op een nieuwe partner omdat je vindt dat je weer "recht" op geluk hebt, is niet handig. De behoefte is voorstelbaar maar het werkt helaas niet!
Neem de tijd en GUN...
jezelf, je ex en je kinderen tijd om te rouwen
jezelf, je ex en je kinderen de tijd om boos te (mogen) zijn
jezelf, je ex en je kinderen de tijd om verdrietig te (mogen) zijn
jezelf, je ex en je kinderen de ruimte om weer zijn/haar eigen plek/weg te vinden
jezelf, je ex en je kinderen het besef dat ook al wordt er gescheiden er nog wel van elkaar gehouden mag worden.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Weet jij er misschien nog eentje?
Een pijnlijk gebeuren, een situatie met ingrijpende veranderingen
Maar nog geen man overboord! De wereld vergaat niet! Wat wel moet gebeuren is eerst alle scherven netjes opruimen.
En ja dat kost tijd, energie en inspanning. Geduld en tact vaak ook want wonden helen niet op commando.
Het goede nieuws is..........:
1. Lastige fases in het leven zijn fantatische kansen om te groeien als mens/persoon/ouder.
2. Het op een goede manier verwerken van deze fase is de enige garantie op een gelukkige toekomst.
3. Je hoeft het niet alleen te doen.
Je kunt ondersteuning krijgen van je omgeving, familie, vrienden enz...
Dan moet je het wel vragen en ervoor open staan. Je mag gerust fouten maken en ook jij ziet het niet altijd allemaal perfect! Voortschrijdend inzicht is iets moois. Dan moeten er wel mensen zijn die je feedback (mogen) geven.
Ook zijn er professionals die je bij dit lastige traject met raad, daad en ondersteuning kunnen bijstaan.
Sankofa biedt Pedagogisch deskundige ondersteuning bij opstellen van een "Ouderschapsplan" en is gecertificeerd "Stiefplan-coach t.b.v. Samengestelde Gezinnen". http://www.gezinscoach.com/
