De time-out als opvoedtechniek, iedereen kent hem wel.
Hij doet denken aan het vroegere 'in de hoek staan'. 'Ouderen' onder ons hebben dat allemaal wel eens ondergaan.
Pas jij de time-out als opvoedtechniek toe? Of heb heb jij hem ooit toegepast? Werkte hij voor jou?
Wat maakt deze techniek zo populair? Is hij zo effectief als de 'nanny' ons wil doen geloven?
Wat maakt hem zo omstreden? Is hij zo schadelijk als 'pleiters voor het 'geweldloze opvoeden' ons willen doen geloven?
Stroopwafel beter dan de knoet, of andersom?
Tegenstanders en voorstanders van de time-out vechten elkaar soms de tent uit.
De argumenten variërend van kindermishandeling tot en met een handige techniek om kinderen grenzen en 'discipline' bij te brengen.
Deze discussies kunnen er fel aan toegaan. Wat mij altijd opvalt is; ze gaan helemaal niet over de time-out.
Ze gaan over onderliggende gedachten en meningen over straffen en belonen.
Straffen en belonen? Waarom zou je, waarom niet?
Hoe we aankijken tegen straffen en belonen is door de jaren heen nogal veranderd. (zie eerder door mij geschreven blog hierover)
Honderd jaar geleden was het de normaalste zaak van de wereld om kinderen hard aan te pakken, straffen was de normaalste zaak van de wereld. Opvoeden stond bijna gelijk aan het bijbrengen van discipline en respect. De afgelopen vijftig jaar zijn de gedachten daarover drastisch veranderd.
Daar sta je dan als ouder bij het opvoeden, wat is wijsheid?
De laatste tijd is er meer onderzoek bekend over effecten van straffen en belonen:
-
- Kinderen zouden er alleen van leren zich te bedragen zoals de ouder dat wil.
-
- Het zou een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van de intrinsieke (van binnenuit komende) motivatie.
-
- Het zou stiekem gedrag stimuleren
-
- Het zou alleen werken als jij als ouder in de buurt bent.
Een flink aantal steekhoudende argumenten tegen straffen en/of belonen.
Wat maakt de time-out zo populair?
Nou gewoon, omdat hij voor veel ouders een welkome ondersteuning is bij het aanleren en handhaven van grenzen tijdens het opvoeden?
Omdat we steeds meer gaan inzien dat het stellen van grenzen wel degelijk wenselijk en goed is voor kinderen?
Omdat hij simpel lijkt en eenvoudig uit te voeren is?
De praktijk van het opvoeden is in veel gezinnen stressvol en hectisch.
Grenzen stellen is geen favoriete bezigheid van de meeste ouders. Laat staan consequent handhaven en consequenties verbinden aan overtreding van regels en/of afspraken. Als drukke ouders met een veeleisende baan, huishouden, hobby's, sociaal leven, andere verplichtingen en ook nog je relatie leuk houden zit je daar niet op te wachten. Een gezellige sfeer met zo min mogelijk stress, aan tafel en tijdens de spaarzame tijd dat je je kinderen ziet, staat hoog op de verlanglijst. Heel begrijpelijk allemaal.
Soms maken de kids het echt te bont en dan moet er toch opgetreden worden. Je kunt dan uiteraard als ouder zelf een time-out nemen. Zelf rustig blijven is altijd handig en goed. Ook een time-out als opvoedtechniek voor de kinderen passen veel ouders toe en kan heel handig zijn.
Geen oeverloze gesprekken over het waarom en meer van die 'geiten-wollen-sokken opvoedprietpraat'. Even duidelijkheid en een grens stellen.
Hoe doe je dat dan op een goede en effectieve manier?
Daarover meer in het volgende deel van mijn tweeluik: "De naakte waarheid over de time-out als opvoedtechniek".
