Een paar weken geleden las ik een artikel met de titel: “Moeders veroordelen elkaar.
Bijna 90 procent van de moeders heeft kritiek op andere moeders.
Ze doen dit over van alles, over het geven van borstvoeding tot vervelende kinderen. Dit blijkt uit onderzoek van Today Moms/Parenting.com onder 26000 vrouwen met kinderen”. Mijn eerste reactie was….wat is dat nu toch vreselijk jammer!
Opvoeden is al zo'n onzeker gebeuren.
Op zich is dat iets van alle tijden.
De maatschappij waar wij nu onze kinderen in opvoeden is alleen wel erg complex en individualistisch geworden.Vroeger had je nog veel steun aan ouders en familie die dichtbij woonden. In de buurt was iedereen meer bij elkaar betrokken. De gezagspositie van ouders t.o.v de kinderen was duidelijker. En juist in deze lastige situaties blijkt dat moeders elkaar ook nog eens aan de lopende band bekritiseren.
“De moeders vitten over alles: vrouwen die geen borstvoeding geven, zijn slechte moeders (20 procent), maar ook wie te lang borstvoeding geeft, krijgt kritiek (43 procent). De moeder van een kind dat zich slecht gedraagt, krijgt scheve blikken van 66 procent, wie zijn kind televisie laat kijken, wordt uitgelachen door 32 procent. Ook voeding was een kritiek punt: 37 procent van de moeders legt de schuld bij de moeder als ze een kind met overgewicht zien.”
Daarbij blijkt uit het onderzoek dat de moeders niet trots zijn op hun kritische en laagdunkende houding: “de meesten voelen zich schuldig. Tegelijk, en dat mag niet verbazen, voelen ze zich minderwaardig in de buurt van andere moeders. De harde kritiek komt dus voort vanuit de eigen onzekerheid: door iedereen af te breken, lijk je het zelf beter te doen en voel je je ook beter. Maar de onzekerheid wordt paradoxaal genoeg wel grotendeels veroorzaakt door de kritische woorden uit de monden van andere moeders... een vicieuze cirkel dus”.
Het lijkt een soort wedstrijd: wie is de beste moeder, we vergelijken onszelf en onze kinderen continu met elkaar. Het raakt aan veel, op dit moment, actuele onderwerpen zoals hyper-parenting, stress bij ouders, stress bij opvoeden.
Hoe gaan we dit doorbreken? Wat is daarvoor nodig? Wat voor voorbeeld geeft dit aan onze kinderen?
Feit is dat elke moeder behoefte heeft aan steun en begrip van andere moeders. In het opvoeden van kinderen bestaat geen eenduidige handleiding. Elke moeder, vader, opvoedsituatie en elk kind is anders. Ook hier komt dan het woord respect om de hoek kijken. Respect voor de verschillen. Ouders kunnen juist veel van elkaar leren. Vanuit respect met elkaar in gesprek gaan. Hoe doe jij het? Werkt dat bij jou? Samen kunnen lachen om de mogelijke fouten die je maakt. Humor en relativering als wapen bij het uitzoeken wat voor jou wel of niet werkt. In opvoeden, is het een niet slechter dan het ander.
Een van de krachtigste methodes, die vaak wordt vergeten, in opvoeden is het simpelweg voorleven. Uit hersenonderzoek, en de werking van spiegelneuronen, blijkt hoeveel kinderen het gedrag van ouders gewoon overnemen.
Uit een ander onderzoek van het maandblad J/M ouders (april 2011) naar de vraag: “Je kind gelukkig. Wat is daarvoor nodig?” kwam verassend naar voren dat in de top 7: sociaal zijn de 2e plaats scoort (28%) en goede opleiding de 7e plaats (8%). Hier werd ik dan weer heel blij van. Ouders hechten dus veel waarde aan het stimuleren van sociaal gedrag bij hun kinderen. Sociaal gedrag heeft alles te maken met inlevingsvermogen, respect voor jezelf en anderen, verschillen accepteren en op basis van gelijkwaardigheid ideeën en gedachten uitwisselen.
Hier kunnen we 2 vliegen in 1 klap slaan. Als ouder(s) leef je deze waarden in je eigen handelen voor. Te beginnen bij, in dit verband, in de omgang met andere moeders. Het geeft je zelf een zee aan leuke contacten, je eigen onzekerheid wordt er minder door, je kunt je opvoedonzekerheden met anderen delen. En tegelijkertijd leef je jouw kind(eren) voor wat sociaal zijn in kan houden.
Ook de maatschappij zal er van opknappen. Niet meer elkaar als losse individuen beconcurreren en de strijd aangaan. We gaan in opvoeden van kinderen op zoek naar ‘samen’, ‘respect’, ‘elkaar steunen’ en ‘delen’! Kan niet mooier!
Joke Baker/Pedagoog
Sankofa- gezin-en opvoedcoach
